Rutte het alfa-mannetje en Samsom het alfa-vrouwtje?
Verschenen in Columns en Opinie, Nieuws
2 reacties
De onverwachte opkomst van Diederik Samsom heeft de verhoudingen tussen de lijsttrekkers schijnbaar veranderd en het is nu de vraag wie de echte macht binnen de onderhandelingen naar zich toe kan trekken. Wat zou het mooi zijn om de onderhandelingen via een Big Brother livestream te kunnen volgen.
Door de kleine overwinning van de VVD is Mark Rutte natuurlijk het gedoodverfde alfamannetje van de onderhandelingen. Binnen chimpansee groepen kunnen alfa-mannetjes de hele groep de wil opleggen door hun brute kracht te gebruiken. Of die strategie Rutte het premierschap zal opleveren is waarschijnlijk. Maar het kan ook anders. In 1977 na een grote overwinning was Den Uyl bijvoorbeeld niet bij machte om zijn verkregen alfaman-status te verzilveren. Van Agt ging er uiteindelijk met de buit vandoor.
De kracht van het alfa-vrouwtje moet hier niet worden onderschat. Alfa-vrouwtjes zijn zeer goed in het vormen van coalities. Deze coalities kan ze opbouwen door veel en vaak te ‘vlooien’ en door de steun van de andere vrouwtjes consequent op te eisen (soms ook met geweld). Met die steun kan de alfa-vrouw ervoor kiezen om niet de sterkste alfa-man aan de macht te helpen maar eentje waarbij ze zich beter kan profileren (voor meer vergelijking tussen politiek en apen lees bijvoorbeeld het boek Chimpanseepolitiek van Frans de Waal).
De grote vraag binnen de onderhandelingen is dus, wie durft en kan hier de rol van alfa-vrouwtje invullen?
Schrijf een reactie
Terry Vrijenhoek en Barbara Vreede
Favoriete stukken
27.09.2012
18:00
Over de peilingen wil ik toch nog even wat meer kwijt.
Bij een peiling, zijn er geen ‘kiezers’, ‘stemmen’, of ‘zetels’, maar respondenten, politieke meningen, en percentages van keuzes. Door de eerste drie termen te hanteren, geven opiniepeilers en de media een gewicht aan peilingen, die ze volgens mij nooit kunnen hebben.
Ik zal uitleggen waarom.
De respondent van een peiling, geeft zijn politieke mening, kijkt vervolgens naar de uitslag, en geeft de week (of dag) daarop weer zijn politieke mening. Dit is dus iets heel anders, dan een kiezer, die op de verkiezingsdag eenmalig zijn stem uitbrengt.
Een bekende opiniepeiler gaf als verklaring voor het grote verschil tussen zijn peiling en de verkiezingsuitslag, dat mensen ‘strategisch’ gestemd hadden. Daarmee suggereert hij dus, dat zijn peiling de werkelijkheid is, en dat mensen op de verkiezingsdag niet hun echte keuze invulden. Maar dat is natuurlijk de omgekeerde wereld, want mensen zijn volledig vrij, om in het stemhokje hun eigen vrije keuze te maken. Het verschil komt eerder, omdat de respondenten van zijn peiling (in essentie een game show) op de verkiezingsdag veranderden in echte kiezers.
Ik denk echter wel, dat peilingen bij argeloze mensen een soort kuddegedrag kan veroorzaken, en dat is jammer, want uiteindelijk zou een stem toch een individuele keuze moeten zijn. Dat is dan ook de reden, waarom er volgens mij geen peilingen zouden moeten zijn, en zeker niet de laatste paar weken voor een verkiezing.
13.09.2012
23:04
Nu we de verkiezingen gehad hebben, is het natuurlijk goed om te kijken naar de komende onderhandelingen. Maar ik denk dat het ook goed is, om nog even terug te blikken. Hoe accuraat waren nu eigenlijk de peilingen? Hier is een gemiddelde van de populairste peilingen, de dag voor de verkiezingen, met foutenmarges. En hier is de uitslag. Zoals men kan zien, ligt de werkelijke uitslag van de vier grootste partijen buiten de foutenmarges van de gemiddelde peiling. Mijn interpretatie hiervan is dus, dat peilingen voor de media goedkope content is, die leuke borrelpraat oplevert, maar dat ze geen reële waarde hebben.