De mensheid heeft een ambitieus doel nodig
Verschenen in Columns en Opinie, Focus, Nieuws, Volkskrant
De Olympische Spelen bewijzen telkens weer dat mensen tot ongelofelijke prestaties in staat zijn die bij miljarden respect en bewondering oproepen. Van die Olympische spirit moeten we leren dat de mensheid met een gezamenlijk doel het beste uit zichzelf kan halen.
Internationale bewondering
Het was genieten deze zomer. Vooral de Olympische Spelen waren een schitterend hoogtepunt en dat kwam natuurlijk vooral omdat onze nationale sporthelden zich waarachtig goed konden meteen met de best getrainde lichamen op aarde. En zeg nou zelf, wiens hart ging niet harder kloppen van bewondering toen Epke zijn fabelachtige routine op de rekstok aan de wereld toonde, zelfs zijn internationale concurrenten vergaten even de competitie en verborgen hun bewondering niet. Dan zijn we plotseling als stug volk toch best trots dat zoiets exceptioneels in Nederland ‘gekweekt’ kan worden.
Die Olympische ‘spirit’ van wederzijds respect en saamhorigheid onder de sporters en publiek die zich elke twee jaar van iedereen lijkt meester te maken is toch eigenlijk een interessant fenomeen. Met z’n miljarden genieten we voor twee en een halve week van een 12 miljard euro kostend feestje en domineert sport, hoe obscuur ook (luchtdrukpistool schieten is een sport?), het nieuws. Nu wil ik het hier niet hebben over of de Olympische Spelen te duur zijn, maar over of we de Olympische spirit en aandacht niet kunnen organiseren rond een doel wat een veel groter effect op de mensheid kan hebben. Immers als er één ding is dat het grootste media evenement ter wereld bewijst is dat iedereen er bij wil horen en dat het de verbeeldingskracht van verschillende generaties stimuleert om het beste uit zichzelf te halen.
Een doel voor de mensheid
Wat zou dat doel dan moeten zijn, hoor ik u zich al hardop afvragen. Ik heb wel een idee. Dat doel moet groots en spectaculair zijn. Het moet iets positiefs en ongelofelijk ambitieus zijn waar we ons met z’n miljarden achter kunnen scharen en het liefst iets wat in potentie de fundamenten van ons bestaan kan veranderen. In dat opzicht is er maar een doel dat dat kan bewerkstelligen; een kolonie op Mars.
Wat? Jazeker, een kolonie op Mars. Dat wordt misschien niet goedkoop, maar zeg nou zelf, spectaculair wordt het wel! Om een beeld te krijgen van de kosten kijken we even naar de Apollo missie. Inclusief het hele voortraject, zijn die in 2010, gecorrigeerd voor inflatie, geschat op zo’n 90 miljard euro. De schattingen wat betreft de kosten voor verschillende missies naar Mars beginnen bij een schamele 10 miljard euro, (de kosten van de organisatie van een gemiddelde Olympische Spelen, wat dus reuze mee valt) maar ergens rond de 200 miljard euro lijkt een stuk waarschijnlijker, wat eigenlijk ook in het niet valt als je bedenkt hoeveel geld we ondertussen hebben gestoken in het overeind houden van de banken. Er is zelfs al een clubje Nederlandse entrepreneurs, dat onder de naam Mars One dit project van de grond probeert te tillen.
Een kolonie op Mars als technologische stimulans
Om ontwikkelingskosten te drukken zou je, zoals nu gedaan wordt door de Xprize foundation, internationale competities moeten organiseren om bepaalde technologische problemen op te lossen die de reis en overleven op Mars mogelijk maken. Een bedrijf zoals spaceX lijkt nu al aan te tonen dat ruimtevaart inderdaad veel goedkoper en toch veilig kan doordat het veel efficiënter en gerichter kan werken dan NASA. Daarnaast zal er grote vooruitgang worden geboekt in het ontwikkelen van bijvoorbeeld super efficiënte recycling methodes, zonnecellen, brandstof en het groeien van voedsel die direct hier op aarde ook een toepassing zullen vinden. En, zoals het project Mars One voorstelt, wordt deze missie het grootste media evenement van de eeuw, wat miljarden aan TV-rechten oplevert.
De financiën zouden, naast dat het een globaal gefinancierd project wordt, dus eigenlijk niet zo’n groot probleem moeten zijn. Maar hebben we er verder nog wat aan? Curiosity, het wagentje dat NASA vorige week onder ongekende belangstelling op Mars zette, doet nu vooral geologisch onderzoek. Met mensen ter plekke kunnen we bijvoorbeeld echt onderzoeken of er ooit leven op Mars is geweest, of zelfs nog is. Bovendien misschien nog wel belangrijker, zitten we nu vast op deze aarde en dat is voor ons als uiterst nieuwsgierige soort veel te definitief.
De mensheid heeft een gezamenlijk ambitieus doel nodig dat ons verenigd en net als de Olympische Spelen laat zien dat wanneer we het beste uit onszelf halen we tot ongelofelijke prestaties in staat zijn. En waarom zouden we het niet doen. Wat hebben we te verliezen?
02.09.2012
01:08
Beste Tim,
Een leuk stuk voor een goede discussie. Zal de mens zal de maan en mars gaan koloniseren? Ja. Zal dit een ambitieus doel zijn om de mensheid te verenigen? Nee.
In de hele geschiedenis van de mensheid is de drang tot ontdekken en ontginnen van nieuwe gebieden nooit een middel geweest tot het verenigen van groepen individuen.
Er zijn wel groepen individuen verenigd geraakt om te gaan ontdekken en ontginnen van gebieden buiten het denkbare bereik voor geldelijk en of materieel gewin. Ook de veiligheid van een groep individuen heeft geleid tot het ontdekken, ontginnen en koloniseren van nieuwe “onbereikbare” gebieden.
De essentie van beschaving(en) is overproductie en dus de drang naar meer grondstoffen/leefruimte voor meer welvaart.
Een leuke vraag zou zijn wat de primaire drive uiteindelijk zal zijn om buiten onze mooie blauwe bal te gaan wonen?
-Grondstoffen voor meer welvaart? (geldelijk gewin)
-Grondstoffen door een gebrek?
-Veiligheid? (zelf gecreëerd of extern)
-Handel?
22.08.2012
12:08
Voor het filosofische waarom van deze noodzakelijke stap in de menselijke evolutie:
“Verse Worst. Voorbij het postmoderne laissez faire.”
van Jos Verheije.
21.08.2012
11:05
Rob V zei:
In onze maatschappij investeren we enkel in illusies, want er zijn nooit mensen op de Maan geweest…
Heb je Tim’s avatar al eens bekeken?
19.08.2012
12:34
Op de hele lange termijn, is een missie naar mars wel een inspirerend doel, maar ik ben het wel met Ruud eens, dat de maan een beter doel is. Zeg nu zelf, welk plaatje vind je meer inspirerend, dit, of dit? Een groot probleem is ook de communicatie. Andre Kuipers kon vanuit het ruimtestation ISS direct reageren via een video verbinding, en omdat de maan dichtbij is, zou dat daar ook kunnen. Maar een radio signaal naar mars duurt minimaal 4 minuten om daar aan te komen, dus een goed gesprek via een live verbinding is helaas onmogelijk. Wat inspiratie vanaf Mars betreft levert het Curiosity wagentje volgens mij dus meer ‘bang for your buck.’
18.08.2012
22:52
Beste mensen, mars: goed idee, maar is de maan niet beter? Met dergelijke investeringen voor heliumwinning, daar heeft de hele planeet toch wat aan?
18.08.2012
18:52
Nou Bas, niet zo dramatisch joh. Als je wat meer van mijn (VK) stukjes/opinies had gelezen voordat je je zo begon op te winden dan had je ontdekt dat ik heel wat prioriteiten heb die onder andere van klimaatverandering tot levensbedreigende infectieziektes lopen. Dit stuk gaat over Mars, over toekomstvisies, over inventieve, spannende ideeen die op een heel andere manier een bijdrage aan de wereld kunnen leveren. Natuurlijk zou het mooi zijn als we allerlei grote problemen hier op aarde op zouden lossen, maar zoals jij en ik weten gebeurt dat maar heel langzaam en soms zelfs niet, terwijl het wel kan. De ondertoon in dit stuk, die je waarschijnlijk gemist heb, en dat is de schuld van de schrijver, is dat een gezamenlijk, ambitieus doel voor de mensheid misschien wel eens veel grotere gevolgen voor ons allemaal kan hebben dan je in eerste instantie zou denken.
18.08.2012
01:28
Leuk Tim, maar zonder fundering bouw je ook geen dak op je huis.
Ik concludeer dat je liever geen energie steekt in alledaagse problemen die meer dan 1 miljard mensen direct en keihard raken. Is dat niet modieus genoeg? Of krijg je daar geen voldoening van? Of tel je niet mee binnen je kring van intimi als je mensen zou helpen proberen een bestaan op te bouwen?
Doemdenken is denken dat niets zin heeft. Lekker makkelijk om me zo weg te zetten, terwijl ik zo’n mooi alternatief aangeef.
Maar eerst gaan we zorgen dat we onze shit op aarde goed hebben geregeld, niet alleen voor onszelf, maar bovenal voor de generaties na ons. Stel jij je prioriteiten eens bij, ja? Die basis komt er misschien wel, maar hij staat absoluut niet op 1!
17.08.2012
20:34
Naar andere planeten willen, heeft maar èèn doel en dat is nog meer grondstoffen tot ons willen beschikken. Waarom zouden we dat überhaupt willen. We hebben eigenlijk genoeg aan onze aarde, maar de meeste willen steeds meer en meer. Dat dit ten koste gaat van de planeet Aarde interesseert hun eigenlijk helemaal niets, zolang zij het maar hebben. In onze maatschappij investeren we enkel in illusies, want er zijn nooit mensen op de Maan geweest en nu zouden we dan naar Mars willen gaan. Weer zo’n enorme illusie die miljarden gaat kosten en uiteindelijk niets anders dan meer beperkingen voor de burger oplevert. Want het moet wel door iemand betaald gaan worden en dit zijn altijd de belasting betalers. Dit is geen pessimistisch denken, maar realistisch en dat verschil zien vele niet (meer).
17.08.2012
16:21
Waarom toch zo negatief mensen? Juist zo’n mooi project als dit kan prachtige eenheid creeeren tussen de verschillende volken op aarde! Doemdenken is veel te gemakkelijke, we hebben juist meer positivisme en inventiviteit in de wereld nodig, dan komt de wil om allerlei alledaagse dramatische problemen op te lossen van zelf.
17.08.2012
13:13
Ongelofelijke prestaties inderdaad! Harder lopen, hoger springen en sneller zwemmen dan iemand anders.
17.08.2012
12:45
Voor een gepromoveerd bioloog een uiterst zwak stukje. Helemaal in lijn met de post moderne VK policy. De centrale vraag is: wat gaan we daar doen? Ruimteonderzoek zal science driven zijn of niet zijn. Een spelletje jeux de boules met vrinden is óók erg inspirerend.
17.08.2012
12:01
Ja nou, wat hèbben we van de olympische spelen genoten. Benieuwd of dat bijvoorbeeld ook geldt voor de gemiddelde inwoner van Aleppo, Damascus, Afganistan, de Sahel, Tibet, Bikini Atoll of de bewoners van de Vavela’s in Rio, waar dit excusieve ‘feest’ de volgende keer wordt gehouden. Die vonden dat vast een grappige contradictie in hun dagelijkse strijd om het bestaan.
Nee, laten we een kolonie op Mars stichten, da’s waar de mensheid op zit te wachten! Nou Tim, ik kan je verzekeren dat dit de gemiddelde mensheid geen zak interesseert. Maar dat interesseert jou dan waarschijnlijk weer niet.
Als je dan zo graag een doel wil, bouw dan de eerste etage van de piramide van Maslov. Daar is zo’n prutsbasis niks bij.