Wetenschap is gaaf. Dat is de boodschap die we op sciencepalooza proberen uit te dragen, en 99% van de tijd staan we daar allemaal vierkant achter. Maar soms gaat het even wat lastiger: bijvoorbeeld als ik merk ik dat ik door een stomme fout maanden werk gewoon weg kan gooien, of wanneer ik weer eens geen snars van mijn resultaten begrijp. Liefkozend noem ik dit mijn ‘PhDepressie’, maar op zulke momenten vervloek ik dramatisch de dag dat ik de keuze maakte voor de wetenschap.

Zo zat ik zojuist te foeteren achter de microscoop, omdat de kleuring die ik de afgelopen week had gedaan mij meer vragen dan antwoorden opleverde. Toen ik echter inzoomde op een nieuw sample, een embryo van de Mediterrane fruitvlieg, benam het beeld me even de adem.

Dat is waar ook! In dit stadium vindt uitgebreid kerndeling plaats! En hoewel ik daar niet naar op zoek was, kan ik het door de DNA kleuring die ik deed (hier in fluorescerend groen), in volle glorie zien.

Ziedaar, mijn prozac.