David is mijn collega. Hij is intelligent en werkt hard. Hij is 29 en is vorig jaar gepromoveerd. Hij heeft bovendien al 15 artikelen gepubliceerd. Dat is heel veel voor een ecoloog van 29. Sinds een tijdje werkt hij in München als postdoc. Dat vindt hij wel prima, maar eigenlijk wil hij terug naar zijn eigen land, dus zoekt hij daar naar een baan.
Kans op een baan
Vorige week had hij een gesprek met een decaan van een van de universiteiten waar hij wel zou willen werken. David vroeg of hij kans maakte op een baan. De decaan zei: “Ik weet dat je goed bent, je werk is interessant en je CV indrukwekkend. Maar ik moet je teleurstellen. Ik moet bezuinigen en het is nog onduidelijk wanneer er weer eens geld is voor nieuwe aanstellingen.” Tot hier niets verassend. Overal wordt bezuinigd en banen in het onderzoek zijn dun gezaaid. Maar de decaan ging verder: “Het zou anders zijn als je een Nature of Science paper zou hebben. Er is namelijk aan de universiteit een speciaal potje voor briljante jonge wetenschappers die we anders aan buitenlandse universiteiten zouden kwijtraken. Als je in Nature publiceert kan ik de universiteit ervan overtuigen om mij geld te geven zodat ik jou kan aannemen. Ik weet dat het bizar is, ik heb zelf ook nog nooit in Nature gepubliceerd. Maar het zou je kansen echt enorm vergroten.”
Dus nu vroeg David zich af wat hij zou doen. Proberen een Nature paper te schrijven? Of hopen dat hij elders wel een kans maakt?
Strategie 1: koppig
Mijn werk past nu eenmaal niet in Nature. Het moet toch goed genoeg zijn als ik een paar keer per jaar een mooi paper schrijf voor Ecology of Evolution. Veel Nature papers zijn bovendien helemaal niet goed. Dan blijkt later dat het niet klopt wat er stond. Als dat de enige manier is om een baan te krijgen, nou dan hoeft het voor mij niet.
Strategie 2: opportunistisch
Waarom niet? Een Nature paper schrijven is toch geen misdaad. Ik wil gewoon graag een baan. Als dat betekent dat ik een Nature paper moet schrijven, nou dan probeer ik dat toch? Wat heb ik te verliezen? Ik ga gewoon eens lezen wat er de afgelopen jaren op mijn vakgebied in Nature heeft gestaan, en dan kijk ik of er open vragen zijn die ik misschien kan beantwoorden. Of misschien kan ik wel gaan samenwerken met iemand die vaak in Nature publiceerd. Dan kan ik leren hoe ‘t moet.
David is er nog niet uit.
Beste Sciencepalooza lezer, wat zou u doen? Bent u eerder koppig of eerder opportunistisch?
04.05.2010
23:05
Hoi Mark, ja de reactie wordt nog gelezen, in ieder geval door de schrijver van het stuk – wij krijgen namelijk een e-mailtje als er een reactie wordt geplaatst. Ben wel benieuwd wat een (echt) Nature paper is. Groet, Pleuni
04.05.2010
13:42
Hallo
wordt dit nog gelezen, weken na de publicatie op spalooza?
een baan in de wetenschap, je zal er maar voor kiezen. Het is moeilijk. met of zonder beurzen. met of zonder nature paper. met of zonder buitenland-ervaring. met of zonder geluk. tobben helpt niet (heb ik ook gedaan, ben nog bezig met het duplo experiment).
dus wat blijft er over? datgene doen wat je leuk vindt (of je het nu leuk vindt of niet). dat is wat mij het beste bevalt, met een veni, met een kleine twintig publicaties, zonder tenure track, zonder (echte) Nature paper.
ik kies dus voor optie ‘Bart’ van 24 april. gewoon je ding doen (en goddomme wel goed!).
succes david en eva. en mark
24.04.2010
14:32
Mijn advies: gewoon je ding doen, dan kom je er wel in Science. Met of zonder Nature.
16.04.2010
11:46
Nature en Science papers zijn wel vaak gehyped/ onduidelijk. Dat moet ook haast wel aangezien je je onderzoek van twee of drie jaar in een half kantje moet proppen. Ik zou absoluut gaan voor ‘doorrammen’ (ik zie optie 2 duidelijk niet als opportunistisch!). Ik heb voor mij promotie een paar goede ideeen die misschien hoog kunnen scoren, maar dan moet ik hard werken en moet het meezitten. Ook heb ik een aantal projecten die wel produceren. Oftewel, m’n geld staat gespreid ingezet: Een paar ‘sure things’ en een paar potentiele knallers. Dat lijkt me toch de beste optie.
15.04.2010
07:53
Hi Nadine, je hebt natuurlijk helemaal gelijk, dat je niet zomaar kan zeggen: ach, laat ik dit jaar eens een Nature paper schrijven. Het is wel een keuze om te proberen een Nature paper te schrijven. De koppige persoon uit mijn stukje zal het niet eens proberen.
En dat veel Nature papers niet goed zijn, dat vind ik zelf niet, maar het was een van de argumenten die in de discussie met mijn collega’s naar boven kwamen – en ik heb het argument al vaker gehoord.
15.04.2010
05:16
Ik heb twee opmerkingen over bovenstaande blog:
Er ontstaat enigszins de indruk dat publiceren in Nature een keuze is. Alsof het, wanneer je eenmaal besluit dat je in Nature wil publiceren, ook gaat lukken. En zo simpel is het natuurlijk nooit.
Minor detail: Er staat “Veel Nature papers zijn bovendien helemaal niet goed. Dan blijkt later dat het niet klopt wat er stond.” Dat is natuurlijk een beetje overdreven. Ja, er wordt weleens onzin gepubliceerd in Nature, maar dat gebeurt in Nature en Science echt niet vaker dan in andere journals. Retracties in deze bladen krijgen alleen meer aandacht omdat het werk in eerste instantie al meer ‘impact’ had.
15.04.2010
00:48
Hoi Mark en Eva, dank voor jullie reacties. Ik denk ook dat een beetje opportunisme geen kwaad kan. Maar het is geen garantie op succes. Soms is het niet te voorspellen wat goed is voor je carriere. Bijv: ik hoorde altijd dat buitenland ervaring zo goed is, maar ik heb nu het gevoel dat ik (juist omdat ik in het buitenland zit) in NL helemaal geen kans maak op een baan. Aan de andere kant heb ik zojuist ondanks een nogal onorthodoxe carriere (ik heb van de afgelopen 10 jaar maar de helft in het onderzoek gezeten) toch twee vette beurzen gekregen – en dat zonder ook maar in de buurt van Nature te zijn geweest
14.04.2010
22:27
Ik zou liever zeggen: volhoudend ipv koppig. Als je naar A toe wilt, zal volhoudendheid je er krijgen.
En een beetje geluk.
Maar een gezonde portie opportunisme is mij ook niet vreemd.
14.04.2010
11:01
Ik ben altijd gegaan voor strategie 1: de koppige “Als ik niet goed genoeg ben, nou dan niet”. Maar nu ik als tweedejaars post-doc nog geen enkele beurs heb binnengehaald en mijn VENI’s in de voorrondes worden afgewezen vraag ik me af of dit de goede keuze was. Als moleculair bioloog is het niet zo makkelijk om “even” een top-paper te schrijven (hiervoor is jarenlang zwoegen op een lab noodzakelijk), maar dit had me zeker wel geholpen.
Helaas is het nou eenmaal zo in de wetenschap dat als je 1 keer goed scoort, je daar jarenlang van kunt profiteren, doordat je dan wel beurzen krijgt, daardoor geld hebt te besteden, daarmee veel onderzoek kunt doen, veel goede papers kunt schrijven en daardoor weer meer beurzen binnenhaalt. Een positieve spiraal dus.
Mijn mening: een beetje opportunisme heb je nodig anders haal je het niet in de wetenschap.
Ik hoop dat er meer reacties komen op deze poll, ik ben benieuwd wat de strategie is/was van succesvolle wetenschappers.