Slechte wetenschap kan dodelijke gevolgen hebben. 12 jaar geleden publiceert de Brit Andrew Wakefield een artikel met als boodschap dat er een mogelijke link bestaat tussen de BMR (Bof Mazelen Rode hond) vaccinatie en autisme. De publicatie verschijnt in niet in zomaar een blad maar in “The Lancet”, een van de top biomedische tijdschriften. Vlak voor de publicatie geeft Wakefield in Londen een persconferentie waarin hij de voorzichtige toon van het artikel verlaat en beweert dat hij de oorzaak van autisme heeft gevonden. Het verhaal van Wakefield wordt opgepikt door de media en de volgende dag verschijnen in Engeland krantenkoppen waarin op het gevaar van vaccinatie wordt gewezen; er zullen meer dan 1500 artikelen over Wakefield, BMR vaccinatie en autisme volgen. In de maanden na Wakefields publicatie zien de gezondheidsinstanties de vaccinatiegraad dalen van ongeveer 90% tot 70% (in sommige delen van Londen tot bijna 50%). Hetzelfde gebeurt in Schotland en Ierland; in Dublin sterven in 2003 zelfs drie kinderen aan de mazelen.

Het anti-vaccinatie virus waait ook over naar de Verenigde Staten waar ook de politiek zich met de kwestie bemoeit. Wakefield verschijnt daar zelfs in een speciale hoorzitting die de gevaren van vaccinatie moet aantonen. In Amerika verschuift de focus naar een ingrediënt in vaccins (thimerosal) als veroorzaker van autisme. (Van thimerosal is na uitgebreid onderzoek overigens nooit aangetoond dat het autisme veroorzaakt, het zit bovendien niet in het BMR-vaccin ). Na verloop van tijd gaat Wakefield’s status een beetje verbleken; hij blijkt veel geld te hebben ontvangen van een advocatengroep die graag een verband wil aantonen tussen vaccinaties en autisme. Gesponsord onderzoek is geen doodzonde maar het niet vermelden op een artikel wel. In 2007 wordt tijdens een rechtszaak duidelijk dat Wakefield’s artikel gefraudeerde resultaten bevat. Een research-analist getuigt in een rechtszaak dat de PCR resultaten, die het mazelen virus moeten aantonen, allemaal negatief waren terwijl in het artikel deze als positief werden gepresenteerd. Een tweede doodzonde. Als klap op de vuurpijl werd kort geleden bekend dat Wakefield om aan controle bloed voor het onderzoek te komen, voor 5 pond kinderen op het verjaardagsfeestje van zijn zoon ronselde. Dit laatste was de druppel, The Lancet heeft Wakefield’s artikel eergisteren officieel teruggetrokken.

Met dank aan “Autism’s False Prophets” van Paul Offit