Van de week zag ik iets geweldigs op de site van het tijdschrift Molecular Ecology (kort: MolEcol): als je daar een manuscript heenstuurt (“submit” in jargon) word je gevraagd om de reviews mee te sturen van een ander tijdschrift waar je artikel is afgewezen. En dat terwijl wij, wetenschappers, meestal liever helemaal niet vertellen dat een manuscript al een keer is afgewezen! Maar het meesturen van de reviews kan een hoop werk schelen, omdat er in sommige gevallen geen nieuwe review ronde nodig is. Ik vind het een super goed idee!
Stel je voor, je hebt je paper eerst naar Nature of PLoS Biology gestuurd. En deze presticieuze tijdschriften hebben je manuscript zelfs laten peer-reviewen (vaak wijzen ze het zonder peer-review af, omdat de editor het bij voorbaat niet interessant genoeg vindt). Stel nu dat de reviewers het best goed vinden, ze hebben wel wat vragen en commentaren, maar de reviews zijn positief. Dan nog is de kans groot dat de editor het artikel afwijst. Niet omdat er fouten inzitten, maar omdat het verhaal simpelweg niet hot genoeg is voor Nature of PLoS Biology. MolEcol zegt nu: stuur deze manuscripten naar ons. Voor ons is het misschien wel hot genoeg! Stuur bovendien de reviews mee, zodat dat werk niet dubbel gedaan hoeft te worden.
Normaal gesproken is het maar de vraag wat een auteur doet met de reviews als een manuscript is afgewezen. Soms wordt een paper nadat het afgewezen is onveranderd naar een ander tijdschrift gestuurd. Dat merkt meestal niemand, behalve als toevallig dezelfde persoon het stuk weer krijgt om te reviewen. Maar het kan ook zijn dat precies hetzelfde artikel nog een keer door 2 of 3 reviewers wordt gelezen en beoordeeld. Dat is natuurlijk zonde van het werk en frustrerend voor de reviewers! In het ergste geval wordt een artikel bijna onveranderd en inclusief de fouten die al een keer door een reviewer zijn opgemerkt, gepubliceerd.
Het idee van MolEcol kan niet voorkomen dat sommige auteurs geen feedback aannemen van de reviewers, en MolEcol verplicht ook niemand te vertellen of het artiklel al eens gereviewd is. Maar voor de auteurs die redelijk positieve (of in ieder geval constructutieve) reviews hebben gekregen, en deze feedback in hun manuscript hebben verwerkt, is de MolEcol optie een goed idee.
Mijn volgende paper gaat trouwens direct naar MolEcol, en niet eerst naar Nature. Ikzelf vind het daar niet eens hot genoeg voor!
Schrijf een reactie
Joël van der Weele
Favoriete stukken
24.04.2010
15:01
Hoi Pleuni,
Ik ben het helemaal eens met je stuk. Ik zou wel willen weten hoe dikwijls auteurs hier gebruik van maken. Als het werkt, lijkt het me nuttig dat andere tijdschriften dit ook gaan doen.
Nog iets anders: samen met een aantal andere top-tijdschriften in Evolution & Ecology doet Molecular Ecology mee aan een initiatief dat ik nog belangrijker vind: binnenkort ben je verplicht al je gegevens mee te sturen en wel op zo’n manier dat andere wetenschappers je data kunnen interpreteren.
(…authors will be expected to archive the data supporting their results and conclusions, along with sufficient details so that a third party can interpret them correctly)
Ik denk dat dit een enorme stap voorwaarts is. Wetenschappelijke hypotheses en conclusies zijn misschien in enkele jaren (of decennia) niet meer zo relevant, maar de data zelf hebben een intrinsieke waarde, onafhankelijk van de hypothese die je wil toetsen. Het valt me op dat ik af en toe artikels gebruik die vele decennia geleden gepubliceerd werden, precies omdat die nog zo uitvoerig geschreven werden, inclusief alle ruwe gegevens. Die data kan ik soms heel goed gebruiken om een idee te testen dat toenertijd nog niet aan de orde was. Onze huidige artikels moeten meestal zo kort en bondig zijn dat er veel informatie verloren gaat. Met “Online supplementary information” is er echter geen reden meer die informatie niet ter beschikking te stellen.
Overigens vermoed ik dat het ook de kwaliteit van het wetenschappelijk werk zal verhogen: iedereen kan nu nagaan hoe je precies met de data bent omgegaan. Misschien leidt dit wel tot meer zorgvuldigheid.
17.02.2010
21:21
Eigenlijk zou PNAS (ook wel ‘Papers Not Accepted in Science’ genoemd) dit moeten doen
17.02.2010
21:19
Ik vind het een erg goed idee. Nu nog hopen dat andere journals het ook oppikken. De kans dat ik iets bij Molecular Ecology ga submitten is namelijk best gering, nog een keer gereviewed of niet.
17.02.2010
09:18
Hi Nadine, ja ze vragen ook dat de auteurs iets met de reviews doen:
“We will consider papers previously reviewed by other high impact journals, with the added innovation that we will utilize all documents associated with the previous review process. (…) papers with largely positive reviews from leading general science journals will receive immediate consideration for publication and may not require additional review. If the authors hope to avoid additional review they need to revise the manuscript according to reviewers’ comments and submit a cover letter that describes these changes (…)
groetjes, Pleuni
17.02.2010
02:46
Hoi Pleuni,
Ik vind het ook wel een goed idee, het meesturen van review-rapporten. Ik heb alleen niet zo vaak meegemaakt dat een editor een artikel met goede reviewrapporten alsnog afwijst omdat het allemaal niet hip genoeg is. Dat had ie dan wel eerder bedacht! Ik vraag me dus wel af of het gaat werken, want in de praktijk zijn de kritieken van afgewezen papers toch gewoon vaak negatief, terecht of onterecht…
Iets anders is dat het natuurlijk eigenlijk de bedoeling is dat de auteurs van de paper ook wat met het commentaar doen voordat ze het ergens anders heensturen. Want de opmerkingen die een reviewer van Nature maakt zijn toch ook nuttig als het artikel niet in Nature terechtkomt?