Wetenschap en Religie, het blijven interessante danspartners. Afgelopen vrijdag nog gooide Tim de knuppel in het hoenderhok door God letterlijk een plekje in onze hersenen toe te dichten. Terwijl de discussie nog steeds met een kracht van 9 Beaufort raast moest ik meteen denken een een stukje dat een paar weken geleden op mijn bureau geraakte met de toevoeging: dit zal je wel leuk vinden….
Vervolgens las ik met stijgende verbazing het stukje uit de Futures sectie van Nature dat door een collega, Joost Uitdehaag, bleek te zijn geschreven. Hij schreef een essay met de naam: Life in a monastic Lab: A vocational carreer. Vrij vertaald: Leven in een Monniken Laboratorium: Een Roeping. (Helaas heb je een abonnement nodig om het te kunnen lezen.)
Het stukje schets een scene rondom het lab van ‘de Benedictijnse orde voor Oncologie’ ergens in de Ardennen. Tijd: na De Grote Crisis. Deze crisis blijkt grote gevolgen te hebben gehad voor de ontwikkeling van medicijnen. Het model dat in de tweede helft van de 20ste eeuw tot ontwikkeling kwam was niet meer te handhaven. De ontwikkelings kosten (> 1 miljard) waren niet meer op te brengen wat de voorkeur gaf aan die projecten die op korte termijn inkomsten zouden genereren. De moeilijke projecten voor de lange adem waren het slachtoffer wat innovatie niet ten goede kwam. Pharma moet nog groter worden om de risico’s af te dekken en als er teveel projecten sneuvelen op effectiviteit en dat gebeurd vaak in ‘drug discovery’, is het uiteindelijk een gevaar voor de werkgelegenheid.
De grote crisis dwong de onderzoekers over het huidige model na te denken en ultiem te kiezen: leef je voor jezelf? Of voor de gemeenschap? En bij de keuze voor dat laatste zit een overeenkomst met religie. Zowel wetenschap en religie zijn een inspanning vanuit een groep die alleen maar succesvol kunnen zijn als de groep volgens dezelfde morele codes werken.
Uitdehaag schetst een lab waar monniken/wetenschappers hun werk doen nadat ze verschillende geloften hebben afgelegd: Armoede (Geen Patenten, Geen Bonussen), Kuisheid (Doe niets dat alleen Jezelf dient) en Gehoorzaamheid (Luister naar de Patiënt). Als monnik krijg je een vast contract en budget maar op de voorwaarde van geen geheimhouding over de inhoud van je werk en vooral geen Ego’s op de werkvloer. Af en toe naar de kapel om te bezinnen, te zingen en frisse ideeën te krijgen. Patiëntenorganisaties en verzekeringen ondersteunen het model.
Wat ik het mooie van het stuk vind is dat de morele codes uit het monastisch (en religieuze) leven genomen worden en weer worden gekoppeld aan de wetenschap. Terug naar de middeleeuwen. Hoezo een prikkelende gedachte?
De ‘drug discovery’ industrie staat onder druk, de modellen uit het verleden zijn aan modernisatie toe. Nieuwe inzichten en relaties zijn hard nodig. En Trappistjes maken & drinken, wie wil dat niet?
03.11.2009
14:24
Mark,
Deze overeenkomst tussen wetenschap en religie had ik nog niet gezien, wel een erg mooie…
Ik dacht gelijk terug naar een ander artikeltje van SciencePalooza:
http://www.sciencepalooza.nl/wp-trackback.php?p=933, waarin Einstein en vrouwen vergeleken worden door Pleuni.
Waar het tegenwoordig om draait is aandacht/erkenning e.d. Het liefst net nadat de opleiding is afgerond en vertaalt naar een hoog salaris (betaald door een overheid of een bedrijf). Als het maar snel is!
Monniken daarentegen associeer ik met rust, ongejaagdheid, toewijding aan de zaak. Zonder afgeleid te worden door beloning, status, carrière of andere wereldlijke zaken. Volgens mij is pure wetenschap ook zoiets (nu ik de vergelijking aangereikt krijg).
De verbinding tussen de geloften en die wereldlijke equivalenten is een echte eye-opener. Het ontkoppelt volledig de (wetenschappelijke) prestatie van het ontdekken door experimenteren los van de (geldelijke) beloning die er nu door de industrie, cq het bedrijfsleven, aan gekoppeld wordt. Erg mooi.
En Pleuni: er is brood op de plank! Dus daarover hoef je je geen zorgen te maken.
Een mooi beeld, nu nog even die geldbeluste multinationals overtuigen dat dit het echt moet worden!
PS. wanneer stellen jullie nu eens een íets luxere editor op de site beschikbaar, ik zit maar te hannesen met die links en zo…
28.10.2009
10:06
Waar is de cilice?
Idd, boetedoening komt tersprake in het stuk. Volgens mij kan je dat interpreteren zoals je wilt…..Ik vind het naar een collega of leidinggevende toestappen en ‘opbiechten’ dat er iets geks is gebeurd al redelijk belangrijk. Maar dat geldt niet alleen voor deze tak van sport.
Volgens mij had de boetedoening niets te maken met het stukje met testen van een nieuwe compound..,,Overigens wel de ultieme test: of een onderzoeker zijn eigen product durft te testen….of nog beter: op zijn kinderen!
Los van het feit dat er overal EGOs zijn, klein en groot (krijg je met die mannen), is drug discovery boven alles heel veel teamwork.
27.10.2009
16:37
Ik zat net toevallig gisteren dat stuk ook te lezen, echt heel interessant! Ook omdat Uitdehaag beschrijft hoe het moeilijker is voor iemand uit de academische wereld om zijn ego opzij te zetten dan voor iemand die al uit de industrie kwam (als ik het me goed herinner) terwijl ik toch altijd dacht dat de industrie juist vergeven was van de grote ego’s. Wat zijn jouw gedachten daarover Mark?
27.10.2009
16:37
Mooi stuk Mark. Ik las het een aantal weken geleden, maar staat het er ook niet iets in over boete doening? Zoiets als dat de wetenschapper ook dienst doet als proefkonijn in een klinische test?
27.10.2009
15:20
Mooie blog! Ik ga snel het artikel lezen.