Elke zaterdag grijp ik de ochtendkrant uit de brievenbus om onder het genot van een mok koffie het nieuws tot me door te laten dringen. Mijn blik glijdt meestal als een bezetene over de uitnodigende koppen om kersverse feiten te selecteren die het meest tot de verbeelding spreken. Zo ook afgelopen zaterdag:
“Puf-les bij bevalling is nutteloos”
Zodra vrouwen, mama’s in spé zijn, worden ze heen en weer geslingerd tussen warme moedergevoelens en angst voor wat komen gaat. Goed bedoelde adviezen over kolven en kloven zijn vanaf dat moment onderwerp van gesprek. Ook puffen is er zo eentje.
Laat er nou net een stel Zweedse wetenschappers van het Karolinska Instituut zijn die de heilzame werking van al dat gepuf in twijfel trokken. Ze kwamen tot de briljante bevinding dat puffen er niet voor zorgt dat de bevalling beter verloopt. Vrouwen die een cursus hadden gevolgd, met pufonderdeel, vroegen namelijk net zo vaak om een ruggenprik, kregen even vaak een keizersnee en deelden dezelfde gevoelens met vrouwen die niet aan puffen onderhevig waren geweest.
Dit laatste riep bij mij enige weerstand op. Ik vind het nogal vaag om te beweren dat vrouwen, al dan niet puffend bevallen, ‘dezelfde gevoelens’ delen. Ja, natuurlijk zijn ze allemaal blij dat het kind er eindelijk is. En uiteraard maakt dat al die ontberingen op het kraambed in één klap goed. Maar dat is achteraf. Het gaat om de aanloop er naar toe. Als zwangere vrouwen net dat beetje extra vertrouwen krijgen in een goede afloop, mogen ze dan alstublieft in de waan blijven dat puffen hen bij zal staan onder erbarmelijke omstandigheden?
Dankjewel.
Schrijf een reactie
Terry Vrijenhoek en Barbara Vreede
Favoriete stukken
03.08.2014
23:26
O, lekker off topic…2009
03.08.2014
23:26
Ach dat stomme gepuf! Bevallen doet gewoon onmenselijk veel pijn, daar help geen enkele cursus of ademtechniek bij. Tenzij je er door afgeleid kan raken natuurlijk, maar dat lukte bij mij van geen meter. Je kunt je ook blindstaren op de tv, de kamerplant, de kledingkast, plafond lamp….allemaal één pot nat. Als het helpt, dan moet je het vooral niet laten!
19.06.2009
10:27
Ok, dan begrijp ik hoe jij het woord ritueel gebruikt. Dat verschilt nogal van persoon tot persoon, daarom vroeg ik ernaar. ;-)) Je ziet het als een gewoonte, een manier van doen die je door ‘bepaalde omstandigheden’ heenloodst. In eerste instantie vond ik het een nogal armoedige invulling van een ritueel om met andere zwangeren in het buurthuis gezamenlijk te puffen (en wat daar nog meer bij komt kijken). Bij ‘ritueel’ denk ik persoonlijk meer aan ceremonie en bewustzijnsverruiming. Maar misschien heb je wel gelijk, in elk geval vind ik het een interessante gedachte om over na te denken.
15.06.2009
12:50
@Mirjam,
Ik had er nog geen concrete definitie van gevormd, maar lezende in de Wikipedia (http://nl.wikipedia.org/wiki/Ritueel) zie ik een definitie waar ik me wel in kan vinden. (en zeker in het geval van puffen tijdens…)
Waarom stel je deze vraag, Mirjam?
12.06.2009
18:15
Wat is volgens jou een ritueel, Harald.v.K.?
12.06.2009
11:03
My 2 cents,
Ingrijpende veranderingen in het leven leveren spanning op. Moeder natuur (en evolutie) heeft de mens voorzieningen gegeven om met die spanning om te gaan. Een van die voorzieningen is het hebben van (cultureel gebonden??) rituelen om die spanning te verminderen. Puffen bij een bevalling is zo’n ritueel.
Volgens mij is het dus zeker geen placebo, maar een ritueel voor deze ingrijpende verandering in het leven van de moeder. De sterke focus op die ingrijpendheid is wel een reden dat er ook overdreven veel aandacht is voor dit soort rituelen. Als je een bevalling als een ‘gewoon’ natuurlijk proces beschouwd (met nadruk zonder het helemaal weg te relativeren), kun je met de spanning daar omheen volgens mij veel beter omgaan.
De reden dat er les in gegeven wordt moet volgens mij als een ‘verlengstuk’ van het ritueel rond de bevalling gezien worden. Met name de eerste keer dat een vrouw bevalt weet ze niet wat haar zal overkomen (hoeveel je er ook over gelezen, gehoord, besproken hebt). Als je dan een eenvoudig ritueel kunt gebruiken als houvast om die spannende momenten door te komen, is dat alleen maar prettig.
12.06.2009
10:25
Deze moeder van twee kinderen heeft nooit pufles gehad. Via yoga kende ik ademhalingsoefeningen en dat leek me voldoende. Pufles vond ik net zoiets als op feestjes naast een andere zwangere vrouw geposteerd worden ‘want jullie zullen wel veel te bepraten hebben he?’. Die yoga-ademhalingsoefeningen heb ik bij het begin van mijn eerste bevalling overigens niet helemaal goed toegepast – ik ademde de weeen doodleuk weg, wat het bevallingsproces aanzienlijk heeft vertraagd (in eerste instantie heb je nog enige controle over dat proces). Dat puffen bleek (vertelde de vroedvrouw me) inderdaad bedoeld als afleiding, dat heeft Jacques goed gezien. Je focust op je ademhaling ipv op de pijn en angst. Maar ook na twee bevallingen zie ik nog steeds niet de meerwaarde van pufles – je leert wat halfslachtige bekken- en ademhalingsoefeningen die je elders beter want in een context leert, en mijn vrienden kies ik liever zelf uit op andere gronden dan louter hun ouderschap.
11.06.2009
15:39
Ik weet niet of je dit een placebo mag noemen. Wat er volgens mij gebeurt is, dat de vrouw in kwestie zich concentreert op het puffen, en daardoor niet in staat is zich met angst en pijn bezig te houden (ja, zelfs vrouwen kunnen niet alles tegelijk), terwijl je bij een placebo alleen verwachtingen hebt dat het middel zal helpen. Het is dus eerder een afleiding.
11.06.2009
13:37
Dat is inderdaad gewoon een placebo, maar dat is toch prima? Ik weet niet of onderzocht is of de steun die vrouwen aan elkaar verlenen (geen) effect heeft. Noem het een pufcursus, maar ik denk dat je het onder een ander kopje zou kunnen plaatsen(“supportcursus”??) waarbij het ‘lotgenootgevoel’ van zwangere vrouwen en andere niet concrete factoren misschien veel steun kunnen bieden.
11.06.2009
12:04
Maar dat is dan toch gewoon een placebo?
Geen haar beter dan accunpunctuur, oneindig verdunde homeopathische drankjes en de horoscoop uit de Viva?
Als het inderdaad niet blijkt te helpen (alhoewel geen bewijs van een effect nog geen bewijs is van geen effect), dan zou het toch mooi zijn als vrouwen niet meer naar onzinnige puf-cursussen gaan?
Overigens denk ik dat het belangrijkste onderdeel van zulke puf-cursussen is dat vrouwen andere vrouwen leren kennen die ook zwanger zijn (en dus straks moeder). Hebben ze dat ook onderzocht?