Al eerder schreef ik op deze en andere sites over Darwin en evolutie. En soms lopen de gemoederen dan hoog op. Te hoog. Lieve mensen, het is maar een theorie! (een goede, dat wel).

Omdat ik geen Lourdes, Mekka of Fatima heb om naar toe te gaan, ben ik afgelopen weekend naar Darwins huis in Downe geweest. Ooit een dorpje buiten Londen, nu een suburb van die stad.

Een bedevaart was het niet echt trouwens. De tranen sprongen me niet in de ogen toen ik in Darwins studeerkamer stond. Terwijl toch in die bewuste kamer HET boek is geschreven. In zijn kas cq laboratorium kon ik mij verwonderen over de schoonheid van het victoriaanse bouwwerkje, maar ik voelde niet de neiging om de rest van de dag op mn knieën rond te schuifelen.

Tot zo ver de ontnuchterende werkelijkheid: Darwins huis is een leuk cultureel-historsch dagtripje als je in Londen bent, maar deze man heeft niet zijn geest achtergelaten in de moerbeiboom voor zijn huis. (Of Maria dat wel deed in het water van Lourdes, laat ik maar even in het midden.) En dat is maar goed ook. De pracht van evolutie kan je namelijk overal om je heen zien: in de planten, de dieren, de mensen. Daarvoor hoef je heus niet helemaal naar Downe af te reizen.