Als je tuberculose hebt moet je 6 tot 12 maanden antibiotica slikken. Dat is geen pretje, en het is dan ook niet verwonderlijk dat sommige patiënten na een maand of wat ophouden met zo’n lange antibioticakuur. Artsen bedenken allerlei strategieën om mensen aan de medicijnen te houden. De simpelste manier is om iedere dag op bezoek te gaan bij de patiënt en hem/haar zijn pilletjes te geven. Dat gebeurt in veel landen, maar het is erg duur en tijdsintensief.
Nu las ik in het medische tijdschrift „The Lancet“ van een paar weken geleden over een leuk nieuw idee. De patiënt krijgt een klein apparaatje dat iedere dag een briefje uitprint met een onzichtbare code erop. Nadat hij (of zij) de medicijnen genomen heeft, plast hij op het stukje papier. Als de urine sporen van de medicijnen bevat, wordt de code zichtbaar. Heeft de patiënt de medicijnen niet genomen, kan hij plassen wat hij wilt, maar de code blijft onzichtbaar. Als de patiënt de code heeft, stuurt hij een sms-je met de code naar een centrale server. Na dertig dagen braaf codes door-sms-en krijgt de patiënt als beloning 2 dollar beltegoed bijgeschreven. In een eerste test in Nicaragua lijkt het erop dat het systeem werkt. Nu wordt het in Pakistan getest in een direct vergelijk met de traditionele methode (iedere dag langs gaan). Het idee komt van onderzoekers van MIT (Massachusetts Institute of Technology) in Boston.
Voor het artikel in The Lancet moet je je registreren, maar dat kost niets. Zie hier.
21.01.2009
11:51
hoi Jacques,
mobiele telefoons zijn juist zo populair in ontwikkelingslanden omdat de mensen geen vaste telefoon kunnen betalen (of soms ontbreekt het de overheid aan geld om een goed netwerk aan te leggen). Als je beschikt over een mobiel (met pre-paid) dan kan je altijd gebeld worden en dat kost dus niks. Veel van die mobiele telefoons in Afrika etc zijn onze oude afgedankte modellen. Dus als je het zo bekijkt dat valt het wel mee toch? Niet echt een exorbitante levensstijl.
21.01.2009
09:11
Het meest verbazingwekkende vind ik nog dat mensen die leven van US$1 per dag over een GSM beschkken. Dat is werkelijk ongelofelijk. Ik kan me nog goed herinneren dat we thuis te arm waren voor een vaste telefoon. Ongeveer 1987 werd de GSM geïntroduceerd bij het bedrijf waar ik toen werkte (Ericsson) Er was een uitrol bedacht waarbij rond 2000 85% van de wereldbevolking over een GSM zou beschikken. We dachten dat ze gek geworden waren. Blijkbaar is het toch aardig gelukt.