Afgelopen week heb ik “The Curious Incident of the Dog in the Night-Time” (Mark Haddon, 2003) uitgelezen. Geestig, ontroerend en verbazingwekkend. Christopher Boone is de hoofdpersoon van 15 jaar en autistisch. Hij lijd aan de Ziekte van Asperger. De roman was een mooie eye-opener en heeft me filosoferend achter gelaten.
Asperger is een psychische stoornis wat valt onder het hoog-functionerend autisme. Asperger patiënten zijn zich niet bewust van de ongeschreven regels van het sociale spel en hebben geen zin met leeftijdgenoten op te trekken vanuit de wens controle op de activiteit te houden. Self-centered maar niet egoïstisch. Ze kunnen het speciale gedrag voor een bepaalde situatie / omgeving niet goed beoordelen en hebben beperkte, zich herhalende en stereotiepe patronen van gedrag, belangstelling en activiteiten. Maar ze ze zijn over het algemeen ook betrouwbaar, loyaal, eerlijk, ze hebben een hoge morele code en een groot gevoel voor rechtvaardigheid, een goed geheugen, enthousiasme en kennis van een speciaal onderwerp en een originele manier van denken, goede verbeeldingskracht en een opmerkelijk vermogen in beelden te denken. In de roman is Christopher heel goed in complexe wiskunde en heeft een fotografische geheugen. Op alles laat hij een diepgravende analytiek los: van billboard reclames tot liefde, van voedsel tot de moeder aller vragen: wat is het nut van het leven.
Volgens de Asperger wikipagina zijn mogelijke asperger patiënten: Béla Bartók, Salvador Dalí, Albert Einstein, Bill Gates, Leonardo da Vinci, Andy Warhol en Ludwig Wittgenstein. Noot: ze zijn nooit getest op Asperger. Maar de link tussendie namen: allen waren zeer analytisch en vernieuwend.
Ach mijmerde ik met een glimlach ik toen ik het boek uithad: wat zou het heerlijk zijn om zulke brute “computational power” in de bovenkamer te hebben.
Schrijf een reactie
Terry Vrijenhoek en Barbara Vreede
Favoriete stukken
15.01.2009
15:40
(Deze reactie heeft niets met het bovenstaande boek te maken)
Inderdaad Bernhard, en door ook al die positieve berichten in de media over as, en dat er zoveel mensen zijn die een buitengewoon geweldig en succesvol gelukkig leven leiden met as je hoort niet anders, geeft mij het gevoel nog verder afgesloten te worden, omdat het mij niet lukt.
En ik ben bang dat ik niet een uitzondering ben, maar de mensen waarover wordt gesproken een uitzondering zijn.
Dit zijn meer realistische harde cijfers:
A very low percentage (around 2-3 percent) are in full-time paid
employment
· Many in full-time paid employment are in jobs that do not use their
skills
· Few employed Asperger’s Syndrome adults are in permanent
employment, often on temporary contracts. (Source: National Autistic
Society)
Het wordt misschien tijd dat er iets wordt geschreven dat meer realistisch is, maar dat verkoopt niet.
Ik ben geen Einstein, ben slecht in wiskunde en zal nooit een 2e wiel uitvinden.
Ik bezit geen leuke eigenschappen, waar 99% van de tijd over wordt gesproken.
De realiteit is dat ik thuis zit al bijna 9 jaar, bijna 32 ben.
Een goede opleiding heb gehad, totaal zo 6 jaar gewerkt heb bij defensie.
Ben zwaar levensmoe, en twijfel elke dag of het de moeite nog is.
Ik hoop dat de nieuwe generatie as kinderen, een beter leven krijgen met kansen.
En acceptatie is de eerste stap, niet blijven gooien met hoe het allemaal kan en leuk het is, en wat de mogelijkheden allemaal zijn, met begeleiding en trainingen dat we dan bijna net zo “normaal” kunnen functioneren en dat helemaal niemand hoeft te zien of merken dat we onszelf niet zijn!
Stop aub hiermee, ik kan nog 100 trainingen volgen maar ik ben moe.
13.01.2009
21:59
Demi slaat de spijker op zijn kop, Asperger (bij mij i.c.m. ADHD) is 90% hels en 10% zevende hemel. Wat daartussenin zit is nodig om een enigszins normaal leven te leiden maar dat stukje krijg je nooit te pakken. Het boek heb ik wel gelezen, prachtig natuurlijk maar helaas hebben we een regering die geen boodschap heeft aan autismestoornissen. Hoe meer van die boeken ik lees hoe wanhopiger ik word.
Overigens, Asperger is GEEN ziekte!!!!!!!
12.01.2009
12:26
Ik vond het ook een prachtig boek, Heb zelf 1,5 jr met Autistische kinderen gewerkt en dit boek geeft inderdaad een heel goed beeld hoe deze kinderen functioneren.
Als kinderen met Asperger goed begeleid worden aan de hand van verschillende trainingen en coaching is het machtig om te zien hoe bijzonder zij zich ontwikkelen!
12.01.2009
09:46
Beste Demi,
Dank voor je reactie. Mijn opmerking ging alleen over het heldere analytisch vermogen wat sommigen mensen met een autischtisch aandoening hebben. Het is zonneklaar dat zulke aandoeningen voor de mensen om wie het gaat een heel groot probleem kan zijn. Dit boek heeft ook die kant van AS voor mij een een stukje duidelijk gemaakt. Dat komt niet meteen uit mijn stukje naar boven.
Dus bij deze.
12.01.2009
07:47
Quote: wat zou het heerlijk zijn om zulke brute “computational power” in de bovenkamer te hebben.
Je weet niet waar je het over hebt, het is 9/10x een hel.
En 1/10x het meest geweldige gevoel dat je kent.
Maar niet kan delen, wat zo eenzaam maakt, er is niemand die je begrijpt en als alien probeer je te overleven in deze wereld, die niet voor ons is gemaakt.
Het is een constant gevecht, tussen ratio en overspoelde gevoelens die je niet kunt uitten of uitleggen en die je zelf ook zelden begrijpt, en waar je in verdrinkt.
Depressie, isolatie en suicide liggen op de loer.
Ik heb het boek zelf niet gelezen. Voor de duidelijkheid.
Maar moest dit toch echt kwijt.
AS is niet overduidelijk zichtbaar, ken je iemand, heb een klein beetje begrip en geduld, zodat hij/zij een beetje zichzelf mag zijn. Om het uitputtende toneelspel voor heel even niet te moeten opvoeren en zich ook welkom voelt in jullie wereld.
(Note) Dit zou niet voor iedereen hetzelfde zijn met AS dit is mijn ervaring en gevoel. Zou niet anders willen dan “normaal” te zijn.
12.01.2009
02:37
Kheb het boek ook gelezen, echt goed en leuk.