Liegen is immoreel. Maar luisterend naar een gemiddeld politicus, ontkom je niet aan de gedachte dat het ergens tussen de opvoeding en de weg naar het ‘hoogste ambt’ mis moet zijn gegaan. Glashard liegen in de kamer of in een willekeurige microfoon gaat misschien nog net te ver. De waarheid verdraaien of een brei van woorden uitspuwen om maar geen antwoord te hoeven geven op een confronterende vraag is tot kunst verheven.
De ‘New Scientist‘ beschreef een paar dagen geleden hoe een aantal onderzoeksgroepen in de wereld bezig zijn om software te ontwikkelen die van politici morele modelburgers gaat maken. Op basis van ondermeer lichaamstaal, gezichtsuitdrukkingen, stemvolume en toonhoogte interpreteren deze computerprogramma’s wat politici echt proberen te zeggen. Analyse van de voordracht van Bill Clinton tijdens de democratische conventie van drie weken geleden onthulde een smeuïg detail. Gedurende een fractie van een seconde liet Clinton z’n masker zakken en pikte de computer op dat hij vol afschuw z’n steun uitsprak voor Barack Obama.
Analyse van speeches van Obama en McCain laten totaal tegenstrijdige persoonlijkheden zien. Obama is een zeer motiverende spreker; een schoolvoorbeeld van lichaamstaal perfect samensmeltend met variërende stemtoonhoogte en taalgebruik. Obama kan echter niet voor de computer verhullen dat zijn speeches vol ‘spin’ zitten. Toonhoogte, stemvolume en gezichtsuitdrukking van McCain daarentegen gaan samen met die van een klinisch depressieve patiënt. Een boodschap mooier brengen dan hij eigenlijk is zit er daardoor voor hem niet in. Het jammere is dat live analyse van een speech veel rekengeheugen van een computer vereist en daardoor nu nog niet mogelijk is.
Dus, politici maak je borst alvast maar nat! Want geen PVV-er die binnenkort nog wegkomt met het ontkennen van de klimaatsverandering. Geen Verdonk die zich nog eens over haar PSP lidmaatschap zal ‘vergissen’. Geen Balkenende die serieus het Irak standpunt van de regering zal kunnen verdedigen. Och mensen, dat wordt smullen!
07.10.2008
15:50
Terry, daar begrijp ik niet veel van. De congressen die ik bezoek beleef ik vaak erg veel plezier aan en ik leer enorm veel. Dat wetenschappers meestal niet de waarheid zouden spreken lijkt me wat ver gezocht. Ik denk ook dat juist het ‘peer-review’ systeem, waar onafhankelijke collega’s je werk beoordelen en toetsen, gelieg fraude en politiek meestal erg snel ontmaskeren. In tegenstelling tot de wetenschap is de politiek enorm vluchtig waardoor een relatief langzaam en doordacht peer-review systeem niet werkt. Een real-time analyse zoals ik schreef in het stukje hieboven zou volgens mij in de politiek veel beter tot z’n recht komen.
07.10.2008
11:09
Het zou interessant zijn om deze analysetechniek ook eens toe te passen op wetenschappelijke congressen, waar – naar het schijnt – ook steeds meer politiek bedreven wordt. Dan krijgen we niet alleen de waarheid te horen over onderwerpen de nu maatschappelijk relevant zijn, maar ook over die van de maatschappij in de toekomst.