Liegen is immoreel. Maar luisterend naar een gemiddeld politicus, ontkom je niet aan de gedachte dat het ergens tussen de opvoeding en de weg naar het ‘hoogste ambt’ mis moet zijn gegaan. Glashard liegen in de kamer of in een willekeurige microfoon gaat misschien nog net te ver. De waarheid verdraaien of een brei van woorden uitspuwen om maar geen antwoord te hoeven geven op een confronterende vraag is tot kunst verheven.

De ‘New Scientist‘ beschreef een paar dagen geleden hoe een aantal onderzoeksgroepen in de wereld bezig zijn om software te ontwikkelen die van politici morele modelburgers gaat maken. Op basis van ondermeer lichaamstaal, gezichtsuitdrukkingen, stemvolume en toonhoogte interpreteren deze computerprogramma’s wat politici echt proberen te zeggen. Analyse van de voordracht van Bill Clinton tijdens de democratische conventie van drie weken geleden onthulde een smeuïg detail. Gedurende een fractie van een seconde liet Clinton z’n masker zakken en pikte de computer op dat hij vol afschuw z’n steun uitsprak voor Barack Obama.

Analyse van speeches van Obama en McCain laten totaal tegenstrijdige persoonlijkheden zien. Obama is een zeer motiverende spreker; een schoolvoorbeeld van lichaamstaal perfect samensmeltend met variërende stemtoonhoogte en taalgebruik. Obama kan echter niet voor de computer verhullen dat zijn speeches vol ‘spin’ zitten. Toonhoogte, stemvolume en gezichtsuitdrukking van McCain daarentegen gaan samen met die van een klinisch depressieve patiënt. Een boodschap mooier brengen dan hij eigenlijk is zit er daardoor voor hem niet in. Het jammere is dat live analyse van een speech veel rekengeheugen van een computer vereist en daardoor nu nog niet mogelijk is.

Dus, politici maak je borst alvast maar nat! Want geen PVV-er die binnenkort nog wegkomt met het ontkennen van de klimaatsverandering. Geen Verdonk die zich nog eens over haar PSP lidmaatschap zal ‘vergissen’. Geen Balkenende die serieus het Irak standpunt van de regering zal kunnen verdedigen. Och mensen, dat wordt smullen!